Een dikke maand geleden zette ik mijn handtekening onder een twintig pagina’s tellende akte in het kale bureautje van een Italiaanse notaris. We kochten uit onze zak een boerderij in Piemonte met een groot stuk land, zicht op de alpen en heel veel potentieel (maar ook heel veel werk).
Dit is voor ons een grote droom die eindelijk uitkomt, na er jarenlang naartoe werken. Echt een wow-moment, waarvan we zelf nog steeds een beetje ondersteboven zijn (op de leuke manier ;-).
Toen we 10 jaar geleden voor de eerste keer gingen Wwoofen in Duitsland om te kijken of het plattelandsleven iets voor ons was, hadden we géén idee dat we uiteindelijk in Italië terecht zouden komen en hoe de weg ernaartoe er precies uit zou zien. We voelden alleen heel hard: “ons drukke, haastige, ontheemde stadsleven is niet wat ons alive doet voelen.”
Ook al deed ons hoofd er alles aan om ons hieruit te praten, we gaven ons gevoel een kans. Stap voor stap maakten we ruimte voor die droom. Door ander werk te gaan doen. Door te sparen. Door ons te omringen met mensen die hetzelfde hadden gedaan. Door ons in te lezen. Door actief op huizenzoektocht te gaan. Door ons werk steeds meer locatieonafhankelijk te maken. Door Italiaanse les te volgen. Door ons dagelijks leven nu al zoveel mogelijk in te richten hoe we het voor ons zagen, later, op die boerderij met zicht op de bergen.
Alles begint met dromen
Het begint allemaal met dromen. Het begint met het vormen van een beeld en een gevoel dat je vlinders in je buik geeft, dat je vult met plezier en enthousiasme.
Én met je dromen serieus nemen – óók als niemand anders dat doet. Je dromen zijn er voor een reden. Ze vertellen je iets over wie jij bent en over wat je hier komt doen op deze wonderlijke aardkloot (en als purpose niet aan jou besteed is mag je dat laatste stukje vervangen door: wat je blij maakt en voldoening geeft).
Luchtkasteel
Altijd als ik denk aan dromen, word ik herinnerd aan iets wat ik mijn vader als kind vaak heb horen zeggen: “elk kasteel was ooit een luchtkasteel.”
Zonder dat luchtkasteel kan de “echte” versie van mortel en steen er ook nooit komen. Je luchtkasteel is wat je richting geeft. Het is een soort van mentaal moodboard dat je de weg wijst bij het maken van de keuzes die je droom dichterbij brengen.
Wat is de droom die jij tot leven wil brengen? Hoe ziet je leven er dan uit? Hoe voel je je als je uit bed stapt? Hoe ziet het uitzicht eruit als je de gordijnen opentrekt? Waar maak je tijd voor? Welke mensen spelen een hoofdrol? Hoe verbonden en vrij voel je je? Wat voor plek neemt je werk in? Met wat voor mensen of voor wie werk je? Hoe groot zijn je ambities? Hoe uitgerust ben je? Hoe vaak lach je? Wat geeft er jou een gevoel van rijkdom?
Dromen tot leven brengen
Maar er is één ding waarvan ik had gewild dat iemand dit mij ook had verteld:
Zelfs als dat luchtkasteel nog niet helemaal helder is in je hoofd, zelfs als je nog niet precies weet waar je van droomt, zelfs als je twijfelt over of het voor jou wel de “juiste” droom is… je mag je erdoor laten gidsen.
Je hebt voor je dromen geen volledig uitgewerkt strategisch businessplan nodig. Je hoeft geen vijf stappen vooruit te denken. Dromen komen tot leven dóór te leven, te proberen, te falen, koers bij te stellen, te testen, het recept voor je spreekwoordelijke mortel te verfijnen.
Je dromen mogen veranderen. Ze gáán veranderen. Het is onvermijdelijk dat ze gaandeweg duidelijker (en soms ook weer troebeler) worden. Het is logisch dat ze soms nieuwe of onverwachte vormen aannemen. Als we daarin rigide zijn en onze dromen niet met ons mee laten evolueren bouwen we uiteindelijk geen kasteel maar een gevangenis voor onszelf.
Je dromen als kompas
Dromen waarmaken gaat over het beeld vasthouden terwijl je aanwezig bent in je huidige leven. Ze zijn als een kompas en jij bent op wandeltocht. Bij elke splitsing die je tegenkomt neem je dat kompas uit je zak, en kijk je hoe je vanaf daar verder kan.
Het gaat over jezelf steeds terugbrengen naar “wat heb ik nu nodig, wat voelt er nu goed, en welke stap kan ik nu zetten?”
